Baba Kız Halleri

Öyle bir an geliyor ki... Yaşadıklarımı anlatmak için bile kelime bulamıyorum. Yanımda olup suratımı görmeniz lazım.

Aslında öyle bir durumda sonradan düşündüğümde "gereksiz sinirlenme" diyorum. Çocuk büyüyecek ve bu zamanlar geçecek ama yaşarken yani o anın içindeyken sakinliğimi koruyamıyorum.

Duru aslında ( nazar değmesin ) o kadar uslu, laf dinleyen bir çocuk ki resmen o bana annelik yapıyor desem yeridir :)) AMA kocaman bir AMA ! Babası eve girer girmez çocuğun tüm kimyası bozuluyor. Anlamsız ağlamalar, tutturmalar, saçma sapan istekler fazla uzatmayacağım çoğunuz hayal ediyordur. Defalarca uyarmama rağmen ne babası, ne Duru bu durumu değiştirmiyor. Onların anlaşma biçimi diyorum. Nasıl isterlerse yapsınlar diyorum. Gene bir ama geliyor... bu durum hergün hergün olunca olmuyor işte.

Günün sohbetini bile yapamıyoruz. 2 çift laf edemiyoruz. Şimdi konu anne-kız babayı paylaşamıyor kısmına geldi gibi oldu. Değil...
Üçümüzün oturup sohbet edebileceği bir zaman istiyorum. Biz Duru ile saatlerce sohbet ediyoruz. Çok güzel oyunlar oynuyoruz. Birlikte alışverişe çıkıyoruz. Yemek yiyoruz. Benimle sorun yok. Babası ile olunca bunların bir tanesini bile yapamıyoruz. Yapıyor gibi gözüküyoruz. Yapamıyoruz.

Seviyorum sizi :)