Farkına Varmadan

Çalışan ve ikinci çocuk düşünmeyen bir anne olarak, yeter artık zaman geçiyor ve ben çocuğumla hiç zaman geçiremiyorum diyerek işi bıraktım. Geçen sene Eylül ayında istifa ettim. Her gün Çekmeköy-Zincirlikuyu arası köprü trafiği ve kızı okuldan alacağım geç kaldım endişesi beni çok yoruyordu. İş yoğun ve stresliydi. Ani bir karardı ama şimdi iyi ki yapmışım diyorum.

Eylül'de işe son verip, Duru'yu da Mart ayında kreşten aldım. Tam 7 ay geceli gündüzlü birlikte olduk. Hatta bir dönem baba işten dolayı sadece hafta sonu eve geliyordu. Normalde sorsanız asla yapamam tek başıma ve tüm gün ve tam 7 ay... Öyle güzel geldi ki. O kadar çok şey paylaştık, gezdik, oynadık, tatile çıktık. Yeni dönemde Eylül'de gene okuluna döndü.

Geçen hafta internetten tanıdığım ama sonra sağlam dostluk kurduğum arkadaşım Derya'nın doğum günü için dışarı çıktık. Çıktık çıkmasına ama Duru beni öldürdü.

Şöyle başladık,
- Kızım benim bu akşam işim var. ( Bu arada hazırlanıyorum ) Siz baba ile oturun. Ben işimi halledip geleceğim.
Sessizlik oldu arkamı bir döndüm gizli gizli ağlıyor. Ben görmeyeyim diye de gözyaşlarını silmeye çalışıyor. Ne oldu kuzum neden ağlıyorsun?
- Anneeeeee ben sensiz duramam. Asla uyuyamam. Çok ağlarım. Korkarım. Seni çok seviyorum. Ne olur beni bırakma. Özlerim. İstemiyorum lütfen gitme. Beni de götür. v.s v.s
- Lütfen ağlama bak işim çok acil ve çocukların gidemeyeceği bir yere gidiyorum. O yüzden seni götüremem ama telefonda konuşabiliriz. ( Aynı bahaneler ) Ne desem ikna edemedim.

Tabi ki bu durum da aklımdan bir sürü şey geçiyor. Sırtım ter içinde kaldı. Gitmeyi artık bende istemiyorum çünkü duygusal çöküntü yaşıyorum. Sadece şeyi düşünüyorum. Şimdi ağladı diye kalırsam bundan sonra hep böyle yapacak. Telefonla konuşmuş gibi yaptım.
- Duru'cum konuştum. Mutlaka gitmem gerekiyor ama hemen döneceğim dedim.
- Yani ben yatmadan değil mi ?
- Evet :(

10- 15 dk. geçemedi. Oturuyoruz. Yanıma gelip,
- Anne, özür dilerim. Ben yanlış yaptım. Sen haklısın. Babamın nasıl işi oluyor geç geliyor? Annelerinde olabilir. Hadi git annecim. Ama yarın okula sen götür tamam mı?

Allah'ım eridim bittim. Öldüm. Tamam çıkıyorum dedim. Öptü uğurladı. Aklımı evde bıraktım ve çıktım. Sonra düşündüm Duru böyle yapmazdı. Neden oldu ki acaba ? Son 1 yıldır bu ikinci onu gece bırakışım olacaktı. Ya onunla gittim ya gitmedim. 

İyi ki de çıkmışım. Kızlarla sohbet şahanedir. Candır. Biraz kendime geldim. O kadar güldük ki..
Derya'cım doğum günün kutlu olsun! Öpüyorum seni.